Alastor "Szalonooki" Moody (ang. Mad-Eye Moody) — szkocki^[3] czarodziej czystej krwi^[4], uważany za najlepszego aurora swoich czasów.

Ważny członek Zakonu Feniksa zarówno podczas Pierwszej Wojny Czarodziejów jak i w czasie Drugiej Wojny Czarodziejów, która rozpoczęła się po odrodzeniu Voldemortaw 1995 na Cmentarzu w Little Hangleton.

W czasie pierwszej wojny zasłużył się w walce i zyskał ogromną renomę wśród innych czarodziejów. Poświęcił również w walkach swoje oko (zastąpił je magicznym), nogę (później miał drewnianą) i kawałek nosa (Moody podczas jednej z rozpraw toczonej w Wizengamocie pokazał Dumbledore'owi spory ubytek w nosie).

Praca aurora odcisnęła na nim niestety trwały ślad w psychice. Alastor do końca życia był nadmiernie ostrożny i widział wszędzie niebezpieczeństwo.

W 1994 roku na prośbę dyrektora Hogwartu, Albusa Dumbledore'a został nauczycielemObrony przed czarną magią. Niestety został porwany przez Barty'ego Croucha Jr, który przebrał się za niego używając w tym celu Eliksiru Wielosokowego. Po uwolnieniu Moody dołączył go drugiego Zakonu Feniksa był członkiem Straży przedniejeksortującej młodego Pottera z Privet Drive 4 na Grimmauld Place 12, a także walczył w Bitwie w Departamencie Tajemnic.

Zamordowany w Bitwie nad Little Whining - zaklęcie Voldemorta trafiło go prosto w twarz i spadł z miotły z wysokości 50 stóp.
Jego magiczne oko zostało później wykorzystane przez Dolores Umbridge do szpiegowania swoich podwładnych. Harry Potter natknął się na nie podczas włamania do Ministerstwa Magii gdy poszukiwał naszyjnika Slytherina, który Dolores skonfiskowała Mundungusowi. Młody Potter zakopał je w lesie, w którym odbył 422 finał Mistrzostw Świata w Quidditchu trzy lata wcześniej.